↫엘리프 일기 ↫Elif'in Günlüğü ↫Elif's Diary ''Hayatım burada yazıp, ünlenecek kadar ilginç değil '' Neden pilli bebek?

 Bazen ne olursa olsun değiştiremediğimiz duygular var. Kimsenin dokunamadığı duygular. Kendinin bile. Hayatım burada yazıp, ünlenecek kadar ilginç değil. Sıradan, asla erişemeyeceğim şeylerin peşinden koşan ve asla sevmeyen bir hayata sahibim. Gece saat 4 ama beni uyutmayan düşünceler var zihnimde. Herkes gibi yani. Sıradan bir yaşam benimki. 

Beni diğer insanlardan garip ve farklı yapan şey vücuduma bağlı olan cihaz olabilir. Burada yazıyor olmam olabilir, düşüncelerim, sahip olduğum hayat, ailem ama ben 'ben' olduğum için farklı olamaz mıyım? Sanırım olamam demek geçiyor içimden. Ama neden? Kime göre? Neden farklı olmalıyım peki? İnsanlar beni önemsesin diye mi? Önemsenmek, önemsenmediğini nasıl anlar insan. Benim kendimde aradığım sorun ve duygu ne? 

Bu düşüncelere sahip olduğum için değerli olamaz mıyım? Kullandığım her kelimeyi özenle seçtiğim için peki? Beni değerli yapan ne ? Özel olan ne bende diğer herkesten?  Bedenim kemik gibi dümdüz ve kusursuz görünmediğinden mi, uzun boylu olmamamdan mı ya da iyi İngilizce konuşamıyor olmamdan mı? Kullandığım parfüm yüzünden mi böyle düşünmem. Yoksa gecenin karanlığını sevmem mi beni soğuk yapan. Tek olmayı sevmek mi bendeki sorun. Kulaklıklarımı takınca dünyanın umurumda olmaması ve ritmin beni götürdüğü dünyayı sevmek mi problem? Daha mutlu olduğum dünya mı, isteklerime kavuştuğum dünya mı? 

-Sürekli ve hızlı hızlı yanan ışık. Gelip geçici. Arzular gibi.
-Hızlı hızlı nefes almak gibi. Dinlenince geçip gider gibi.
-Hızlı hızlı çalan müzik gibi. Notalarla sona erer gibi.
-Hiçbir yere, hiçbir kişiye ait olmamak gibi.
-Hissettiğin acının ilaçla son bulması gibi.
-Saatlerce, haftalarca, yıllarca yolunu gözler gibi. Asla gelmeyecek gibi.

Ailenin bile sana yabancı oluşu. Dünyaya gelmen için onlara ihtiyaç duymak ve aslında onlarla hiçbir ilişkinin olmayışı. Çekirdek aile, Geniş aile, aile....
Onlardan farklı bir insan olmak. Tamamen farklı. Beğenilmeyen, farklı görülen olmak. Her şeyde başarıyı yakalayamayan biri olmak. Sadece iki kelimeyi bir araya getiren ama devamını önemsemeyen biri olmak. Duygulara bağlı olmayan biri olmak. İlişkileri değil de kişilikleri önemseyen biri olmak. Katı fikirlere sahip olmak. Etik, etik, etik diyip duran ama yıllar sonra gereksizliğini anlayan ben olmak. Hayat okulunda ahlak ve doğrular artı getirmiyor bunu artık biliyorum. Bozuk kişiliğe sahip olmak bir artı oluyormuş. İkili oynamak, saçmalamak, düzgün konuşamamak.... falan filan. Boş insanların bu hayatı nasıl güzel yaşıyor oluşunu görmek. Hak edene değil de hak edemeyecek birine verilen değer. Paranın nasıl da statü kazandırdığını görmek. Bomboş kelimelerin parayla nasıl da değerlendiğini görmek. Hayat bana ağır geliyor artık. Bunları, bunlardan çok daha fazlasını görmeye devam ettikçe yaşamım bir hiç olarak devam edecek. Ta ki ben ölene kadar. Ölene kadar iyiyi, güzeli savunacağımı bilmek. Asla değişmeyeceğimi bilmek. Kötülüklere, kötü ve bozuk her şeye asla göz yumamayacağımı bilmek. İşte bu yüzden değişmek istesem bile değişemeyeceğimi yüzüme çarpmak. Defalarca hem de. Aynaya artık bakamamak. Kendimi hiçbir yerde görememek. Mutluluk dediğimiz soyut şeyin bana asla uğrayamayacağını bilmek. Çünkü bunun olacağına asla inanmıyorum. Kalbimin, bedenimin, ruhumun asla iyileşemeyecek olması. Çünkü buna da asla inanmadığım gerçeği.
Bedenim gittikçe düşüncelerle ağırlaşıyor. Hareket etmek istemiyorum artık. Düşünmek istemiyorum.

Asla bencil olamayacak olmam peki. Neden kimse beni önemsemezken, ben nefes aldığımı bile bilmeyen insanları, dünyaları umursuyorum? Tek bir kelimenin bile yanlış yazılmasına nefret ediyorum. Neden çevremde bu kadar yanlış var o zaman bunu bilmiyorum işte. Kısacık hayatım var ve bunu bomboş şeylere, bomboş insanlara, bomboş duygulara harcıyorum. İşte bunu bugün itibariyle bırakıyor olduğumu yazıyorum. Bugün bu yüzden buradayım. Karamsarlığımı, yeterince sessiz kalmayı, bedenime kafayı takmayı, istediğimi söylemeyip içimde tutmayı, çevremden atamadığım boş insanları birer birer gündemimden kaldırıyorum. Yeni bana merhaba diyorum. Merhaba Elif. Merhaba güzellik. Merhaba pilli bebeğim, merhaba :)