''Güneş süzülüyor. Gözyaşlarım kuruyor. Ruhum yeniden ağırlaşıyor.''' ↫엘리프 일기 ↫Elif'in Günlüğü ↫Elif's Diary

Geceye aşık oluyorum. Sessiz ve soğuk oluşuna. İnsansız oluşuna. Işıklarına, görkemine aşık oluyorum. Kara kaplı gökyüzünü seviyorum gecenin. Bomboş oluşunu, sorgusuz oluşunu, kimsesiz oluşunu  hayranlıkla izliyorum. Beni dinlemesi garip geliyor. Bana karşı sorgusuz oluşu, kollarını açışı. Ve kal demesi... benimle kal
Ama o benden gidiyor. Saatlerce onunlayken birden yok olmaya başlıyor. Benim gibi ne istediğini, ne yapacağını bilmiyor. Benimle kal diyor, önce o gidiyor. Yerini güneşe ve sıcağa bırakıyor. Oysa güneşsiz ne de mutluydum. Soğuk ve ıssız oluşu ne de güzeldi. Saatler sonra beni terk ediyor. Orada öylece bir başıma kalıyorum. İnsanlar doluyor her yere. Güneş süzülüyor. Gözyaşlarım kuruyor. Ruhum yeniden ağırlaşıyor.
İnsansı her şey hareketleniyor. Arabalar yollara dökülüp o motor sesleriyle dünyamı mahvediyor. Çocukların çığlıkları, kuşların ötüşü beni sese daha da hassaslaştırıyor. Işığın her zerresi canımı yakıyor. Tenimden geçip kalbimi biraz daha alevlendiriyor. Benim de onlar gibi insan olduğumu haykıran her şey geri dönüyor.
Ses, görüntü, his her şey. Gün doğuyor ve yeniden insanlaşıyorum. Yemek yemek, nefes almak, yürümek, konuşmak... Bunların hepsini güneşin doğumuyla yapmaya başlayacağım gerçeği canımı sıkıyor. Geceyle ne de güzeldik. Bunların hiçbiri olmadan. Hareket olmadan. Yalnızca ben ve o. Başka bir şeye gerek duymadan ne de güzeldi. Gecenin tenimde her yerde oluşu, bunu kimsenin bozamıyor oluşu.

Güzeldi.


 Düşüncelerimi bozan kimsenin olmayışı. İçimde olanların sadece benimle olduğu o anlar. Geri getiremeyeceğim hisler. Geri alamayacağım duygular, hayaller....
Canımı sıkan hiçbir şeyin var olmadığı o anlar. Sadece kendim olarak var olduğum o dakikalar. Kimsenin eleştirisine, sözlerine, davranışlarına ve çok daha fazlasına katlanmak zorunda olmadığım zaman. Rahatça kendimle konuştuğum, ağladığım, içimden gelen çığlıkların dürtüsüne rahatça kendimi bıraktığım tek yer.
Her yanım insan dolu. Her yanım bina her yanım insanlığın çöpleriyle dolu. Dünyayı, güzellikleri, iyiliği yok edenler her yerde . Anlaşılmak istemediğimi anlayamayanlarla dolu her yanım. Her yanım bana zıtlıklarla dolu. Asiliğime, farklılığıma kötü gözlerini odaklayanlarla dolu.