LAMİNARYA

Bu Blogda Ara

''KENDİME İTHAFEN''

Şubat 26, 2019

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Popüler Yayınlar

''İki Dilek Tuttum. Biri Sana Biri Bana...'' ↫엘리프 일기 ↫Elif'in Günlüğü ↫Elif's Diary

05:30 Ruhumuz ne istiyor. Ruhum ne istiyor. Avuçlarımdaki yıldızları bir bir döküyorum. Çabalıyorum, her şey için. Daha da iyi düşünmek için. Yardıma ihtiyacı olan her şeye koşabilmek için. Öldüğümde gerçekten yaşamış olmak için çabalıyorum. Geriye dönüp baktığımda acabalar ve keşkelerle dolu bir yaşam yaşamamış olmak için. Ne olursa olsun ben çok güçlüyüm. Her gün yeniden nefes alıyorum, her gün yeniden acılara, kişiliğime, bu hayata karşı dimdik duruyorum. Ben Elif'i öldüreli çok oldu. Ama izleri hala bedenimden gitmiyor. Nasıl yapacağımı bilmiyorum. Hala bir şeyleri bilmiyorum. Yıllar geçti ama öğrenemiyorum. Kendime acı çektirmeyi çok iyi biliyorum. Mutlu olmayı, mutlu etmeyi, sevmeyi, sevilmeyi bilmiyorum. Öğrenemiyorum da. Bu kısacık hayatta mutlu etmek için değil mutlu olmak için yaşıyorsun diyorum kendime ama mutluluk nerede?? Hep bir arayış içinde insan. Hep bir cevap alma, neyin neden olduğunu öğrenme. Bizi yıkan, acıdan daha da acıtan belirsizlik. Belirsizlik beni 5 yı

↫엘리프 일기 ↫Elif'in Günlüğü ↫Elif's Diary ''내 생일'' 'Bugün hatırlanmak istediğim gün'

Ben kimim? Ben neredeyim? Olmak istediğim kişiye, olmak istediğim yere ne kadar uzaktayım ya da yakındayım? Ruhumun bulunduğu bedenden dolayı mı böyle şeyler yaşıyorum yoksa tamamen ruhumun seçiminden dolayı mı? Kafam hep bunlarla dolu. İnsanların anlamsızca statü ve güç için yaptığı savaşları izliyorum. Kendilerini kirletişlerini, kendilerini iğrençliklerle doldurmalarını sinema da film izler gibi izlemek bana acı veriyor. Benden başka kimsenin umurunda değilmiş gibi. Hayat dediğimiz ve her gün gözümüzü tekrar tekrar açtığımız bu yer neden bu halde? Sevgisiz, anlamsız, çıkarcı, benci.... Bazı şeylerin iyi olması isteğimden mi bu tarz kişilikler beni buluyor yoksa hayat dediğimiz bu mu? Bu olmamalı. Lütfen geleceğim bunlarla dolu olmasın. Zaman bana yaşamak istemeyeceğim bir hayat vermesin. Çevremde olmasını istemeyeceğim insanlar, istemediğim eşyalar, istemediğim durumlar ve daha bir çok şey. Bugün benim için farklı bir gün. Hatırlanmak istediğim bir gün. Ben sevmeyi ve sevilme

"Öldükten Sonra Okurlar ve Severler Belki Beni De..." ↫엘리프 일기 ↫Elif'in Günlüğü ↫Elif's Diary

Kendi olduğu için reddedilen birini düşünün. İşte o benim. Başta bana sessiz derlerdi. İnsanlardan kaçar gibi görünürdüm. Onlarla konuşmak, aralarında olmak isteyince de dürüstlüğüm herkese battı ve onların değimiyle “dilli” biri olarak nitelendirildim. Sonradan aralarında ama sessiz biri olmaya karar verdim. Ama capcanlı ruhumu, ruhu sönük biriyle değiştirdim. Kendi içime geri çekildim. Okudum, dinledim, yazdım. Tek başıma kaldım. Tek olmayı sevmedim ama mecbur bırakıldım. Sevilen, değer verilen birisi hiç olamadım. Ve bu beni hep üzdü. Kimse yanımda olmak istemedi. Bende gittikçe ruhu hassas biri oldum çıktım. Şimdi de bu beni rahatsız ediyor. İnsanları önemsemek, beni sevmeyecekleri kadar onları sevmek ve değer vermek. Bu aralar mide ağrıları beni rahatsız eden bir diğer şey. Fazla gelen her duygu direkt mideme vurmaya başladı. Sabah huzursuz uyanmalar, aslında hiç uyuyamamalar. Eskiden de şikâyet ettiğim çok şey olurdu. Şimdiki huzursuzluk bir farklı. Farkı nedenini biliyor olmam

Blogger tarafından desteklenmektedir